Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

oblać się rumieńcem

  • 1 oblać się

    сов.
    1) обли́ться

    oblać się się rumieńcem — зали́ться румя́нцем

    2) ( nawzajem) обли́ть друг дру́га
    3) шк. сре́заться ( на экзамене)

    oblać się się z matematyki — сре́заться на матема́тике

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > oblać się

  • 2 oblać\ się

    сов. 1. облиться;

    \oblać\ się się rumieńcem залиться румянцем;

    2. (nawzajem) облить друг друга;
    3. шк. срезаться (на экзамене); \oblać\ się się z matematyki срезаться на математике
    +

    3. obciąć się

    Słownik polsko-rosyjski > oblać\ się

  • 3 zarumienić się

    сов.
    1) зарумя́ниться
    2) ( oblać się rumieńcem) зали́ться румя́нцем
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zarumienić się

  • 4 spłynąć

    spłyn|ąć
    сов. 1. стечь, сбежать;

    woda \spłynąćęła вода стекла (сбежала);

    2. уплыть, сплыть;

    \spłynąć w dół rzeki уплыть (спуститься) вниз по течению реки;

    3. перен. залиться, облиться;

    \spłynąć potem облиться потом; \spłynąć rumieńcem залиться румянцем;

    4. перен. спуститься, опуститься;

    \spłynąćął mrok спустился мрак;

    5. перен. редко ниспасть, спуститься (о волосах, одежде)
    +

    1. ściec 3. oblać się

    * * *
    сов.
    1) стечь, сбежа́ть

    woda spłynęła — вода́ стекла́ (сбежа́ла)

    2) уплы́ть, сплы́ть

    spłynąć w dól rzeki — уплы́ть (спусти́ться) вниз по тече́нию реки́

    3) перен. зали́ться, обли́ться

    spłynąć potem — обли́ться по́том

    spłynąć rumieńcem — зали́ться румя́нцем

    4) перен. спусти́ться, опусти́ться

    spłynął mrok — спусти́лся мрак

    5) перен., редко ниспа́сть, спусти́ться (о волосах, одежде)
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > spłynąć

См. также в других словарях:

  • oblać się — rumieńcem, pąsem, szkarłatem, purpurą itp. «zaczerwienić się mocno, zwykle z powodu jakichś emocji»: Oblała się rumieńcem, lecz on uspokoił ją: – Tylko spokojnie, niech pani się niczego nie lęka. K. Kofta, Wychowanie. Oblać się (zimnym) potem zob …   Słownik frazeologiczny

  • oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… …   Słownik języka polskiego

  • oblewać się — Oblać się rumieńcem, pąsem, szkarłatem, purpurą itp. «zaczerwienić się mocno, zwykle z powodu jakichś emocji»: Oblała się rumieńcem, lecz on uspokoił ją: – Tylko spokojnie, niech pani się niczego nie lęka. K. Kofta, Wychowanie. Oblać się (zimnym) …   Słownik frazeologiczny

  • zapłonić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zapłonić sięnię się, zapłonić sięni się, zapłonić siępłoń się {{/stl 8}}{{stl 7}} oblać się, okryć się rumieńcem; zarumienić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapłonić się ze wstydu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • spłonić — dk VIa, spłonićnię, spłonićnisz, spłoń, spłonićnił, spłonićniony daw. dziś tylko w imiesł. biernym, książk. «oblać, pokryć rumieńcem» Twarz spłoniona od wstydu. spłonić się książk. «oblać się rumieńcem, zaczerwienić się, zarumienić się» Spłonić… …   Słownik języka polskiego

  • rumieniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rumieniec — Nabrać rumieńców zob. nabrać 1. Oblać się rumieńcem zob. oblać się …   Słownik frazeologiczny

  • ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego

  • wstyd — m IV, D. u, Ms. wstydydzie; zwykle blm «przykre, upokarzające uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego, złego, hańbiącego postępowania (własnego lub czyjegoś), niewłaściwych słów, świadomością własnych lub czyichś braków, błędów itp.,… …   Słownik języka polskiego

  • pokraśnieć — dk III, pokraśniećeję, pokraśniećejesz, pokraśniećej, pokraśniećniał, pokraśniećnieli, pokraśniećniały, pokraśniećniali 1. książk. «zarumienić się, zaczerwienić się, zapłonić się, oblać się rumieńcem» Pokraśnieć ze wstydu, z zadowolenia.… …   Słownik języka polskiego

  • rumieniec — m II, D. rumienieceńca; lm M. rumienieceńce 1. «różowe zabarwienie policzków, stałe lub występujące chwilowo pod wpływem gorąca, gorączki, wstydu itp.» Zdrowe, mocne rumieńce. Chorobliwe, niezdrowe rumieńce. Rumieniec gniewu, wstydu. Oblać się… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»